To εξελικτικό παρελθόν ενός αινιγματικού και «ντροπαλού» καλαμαριού, γνωστού και ως «καλαμάρι-βαμπίρ από την κόλαση», το οποίο δεν είναι ούτε καλαμάρι ούτε χταπόδι, σκιαγραφούν οι επιστήμονες, σύμφωνα με το ScienceAlert.

Παρότι ακριβοθώρητο, οι ερευνητές είχαν την τύχη να ανακτήσουν ένα δείγμα που αλιεύθηκε τυχαία από το ερευνητικό σκάφος «T/V Hokuto» του Πανεπιστημίου Tokai κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων στον κόλπο Suruga. 

Το ακριβοθώρητο αυτό είδος μόλις απέδωσε το μεγαλύτερο γονιδίωμα κεφαλόποδου που έχει ποτέ αλληλουχηθεί ποτέ, διπλάσιο σε μέγεθος από το γονιδίωμα ενός κοινού καλαμαριού.

Η αλληλούχιση αποκάλυψε στους ερευνητές μια εικόνα της πρώιμης εξέλιξης των κεφαλόποδων.

Σύμφωνα με τα ευρήματα των επιστημόνων που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση iScience, η γενετική καταγωγή του καλαμαριού-βαμπίρ είναι προγενέστερη από εκείνη των καλαμαριών και των χταποδιών.

Παρότι δεν είναι πραγματικό καλαμάρι, το Vampyroteuthis infernalis έχει διατηρήσει μια εκπληκτικά παρόμοια χρωμοσωμική δομή με τα καλαμάρια – μια δομή που μοιραζόταν με τους προγόνους των σύγχρονων χταποδιών και καλαμαριών.

Τα καλαμάρια «βρυκόλακες» ζουν στα ερεβώδη βάθη των ωκεανών, σε βάθος κάτω των 600 μέτρων. Ανάμεσα στα πλοκάμια τους διαθέτουν έναν ιστό που μοιάζει με μανδύα, ενώ το δέρμα τους μπορεί να αλλάξει χρώμα και να γίνει κατακόκκινο. 

Πολλοί το θεωρούν ως ένα ζωντανό απολίθωμα, καθώς χρονολογείται πριν από περίπου 183 εκατ. χρόνια και διατηρεί πολλά από τα χαρακτηριστικά των προγόνων του – εκτός από τις προσαρμογές που χρειάστηκε να κάνει για να επιβιώσει ως σαπροφάγος των βαθέων θαλασσών.

«Το βαμπίρ καλαμάρι βρίσκεται ακριβώς στο μεταίχμιο μεταξύ των χταποδιών και των καλαμαριών», λέει ο γενετιστής Ολεγκ Σιμάκοφ του Πανεπιστημίου της Βιέννης. «Το γονιδίωμά του αποκαλύπτει βαθιά εξελικτικά μυστικά για το πώς δύο εντυπωσιακά διαφορετικές γενεαλογίες μπόρεσαν να προκύψουν από έναν κοινό πρόγονο».

Πηγή: LiveScience, Science Alert