Η Amy Stephens είναι μια «συγγραφέας μορφών». Καθημερινά υλικά δομούνται προσεκτικά σε αντικείμενα που μεταμορφώνουν και διαταράσσουν το φυσικό τοπίο. Στην έκθεση αυτή, τα έργα έχουν συγκροτηθεί σταδιακά, χωρίς περιορισμούς. Η αρχιτεκτονική διεισδύει στα αντικείμενα, η φύση εισχωρεί στη γλυπτική και τα ορυκτά επαναπροσδιορίζουν τον χώρο.

Στην τρίτη ατομική της έκθεση στη γκαλερί Art Seen, η Amy Stephens σκηνοθετεί δυναμικές συναντήσεις ανάμεσα στο κυπριακό τοπίο, τα γλυπτικά υλικά και το ανθρώπινο σώμα. Δημιουργεί χώρους διερώτησης γύρω από τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, τόπων και τον ρόλο της τέχνης να αναδιαμορφώνει την αίσθηση περιβαλλοντικής συνύπαρξης.

Σε αρκετά έργα, μεταλλικές κατασκευές αγκυρώνονται από κομμάτια πλεονάζοντος κυπριακού ασβεστόλιθου, επεκτείνοντας την υπάρχουσα αρχιτεκτονική και λειτουργώντας ως πύλες ανάμεσα στο ανθρώπινο και το φυσικό. Στο έργο Nature’s Stage, ένα βέλος από λείο ατσάλι διαπερνάται από έναν ακατέργαστο λίθο. Το έργο δημιουργεί μια ένταση μεταξύ μορφής και λειτουργίας, με την μεταβαλλόμενη πατίνα του να υποδηλώνει τις πολυπλοκότητες της συμβιωτικής σχέσης ανθρώπου και περιβάλλοντος.

Το Theatre of Things καταγράφει μια μονοχρωματική φωτογραφία επιβλητικών κατεστραμμένων δωρικών κιόνων, παρουσιάζοντάς την ως μια φανταστική σκηνή ιστορικής και ατμοσφαιρικής εξερεύνησης. Το συγκολλημένο πλαίσιο από ορείχαλκο μετατρέπει την εικόνα σε ένα πολυτελές αντικείμενο.

Το my heart leaps up είναι μια μικροσκοπική έγχρωμη φωτογραφία ενός κυπριακού ουράνιου τόξου, με τον τίτλο να παραπέμπει σε έναν στίχο του William Wordsworth, καθώς η εικόνα καταγράφει τη φευγαλέα στιγμή της φύσης ως σκηνικού. Το The path not taken απεικονίζει ένα πεσμένο δέντρο στα όρια του Τροόδους, υποδηλώνοντας τις πολλαπλές πιθανές διαδρομές που ανοίγονται μέσα στο τοπίο.

Σε πολλά από τα έργα, οι βραχώδεις μάζες εμφανίζονται αποσπασματικές — μια αναφορά στις τεκτονικές κινήσεις που διαμόρφωσαν τη γη κάτω από τα πόδια μας. Εδώ, οι πράξεις γείωσης και επανασύνδεσης με τη γη δεν οδηγούν σε στατικότητα, αλλά σε μια λεπτή βύθιση στην κίνηση, τη μεταμόρφωση και την ισορροπία.

Στις μινιμαλιστικές παρεμβάσεις της Stephens, η φύση παρουσιάζεται ως σκηνή όπου στιγμές στον χρόνο, περιβαλλοντικά φαινόμενα και έμβια όντα συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν. Θέτοντας σε κίνηση μια συνεχή δραματουργία μεταμόρφωσης και μετάβασης, τα έργα καλούν σε μια χωρική επαναπροσέγγιση της γης που μας περιβάλλει.