Επανέρχομαι στην υπόθεση με τα έργα του κ. Γαβριήλ, όχι για να ανακινήσω το πονεμένο αυτό θέμα, αλλά για να εστιάσω σε μια σοβαρή παθογένεια του ΔΗΣΥ που ανασύρθηκε μέσα από αυτή την ιστορία και η οποία καταδεικνύει την ανεπάρκεια της ηγεσίας του, αλλά και την αδυναμία των στελεχών του να διαχωρίσουν τη θέση τους απέναντι στην ανοχή ή και συνενοχή για την έκπτωση πολιτικού λόγου και σκέψης.
