Της Ελένης Ξένου
Ξάπλωσα στο κρεβάτι της κλεφτά, κανείς δεν με είδε, η φροντίστρια καθόταν στο σαλόνι, η τηλεόραση έπαιζε τον “Τροχό της Τύχης” και γω προφασίστηκα πως ήθελα να φυλάξω στο συρτάρι του κομοδίνου τα μπισκότα που της έφερα. Το κρεβάτι της είναι κολλημένο στον τοίχο, κάτω ακριβώς από ένα μεγάλο παράθυρο, πάλι καλά που υπάρχει αυτό το παράθυρο, ο Κορτάσαρ το λέει ξεκάθαρα, πως τίποτα πιο απαραίτητο από ένα παράθυρο με θέα, θεμελιώδης, η σημασία του.
