Γράφει ο Αιμίλιος Χαρμπής
Nouvelle Vague ★★★
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ (2025),106΄
Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Ερμηνείες: Γκιγιόμ Μαρμπέκ, Ζόι Ντόιτς
Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ στέλνει μια διασκεδαστική ερωτική επιστολή στο σινεμά και συγκεκριμένα στο γαλλικό νέο κύμα, αφηγούμενος την επεισοδιακή ιστορία δημιουργίας μιας από τις σπουδαιότερες ταινίες του: το «Με κομμένη την ανάσα» του Ζαν Λικ Γκοντάρ. Ο τελευταίος καταφέρνει να πείσει έναν παραγωγό να χρηματοδοτήσει (έστω με πενιχρά μέσα) το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, το οποίο θα βαλθεί να γυρίσει σύμφωνα με τους δικούς του ιδεολογικούς κανόνες. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από χαώδη, γεμάτα αυτοσχεδιασμούς γυρίσματα, που όμως, ως εκ θαύματος, θα καταλήξουν σε ένα φιλμ που άλλαξε για πάντα την κινηματογραφική ιστορία.
Ο Λινκλέιτερ επιδιώκει –και το καταφέρνει– να αποδώσει φόρο τιμής στη νουβέλ βαγκ με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο: με την ασπρόμαυρη φωτογραφία, ίδια με του «Κομμένη την ανάσα», με την ανάδειξη του καλλιτεχνικού (αλλά όχι τόσο του επαναστατικού) πνεύματος της εποχής και φυσικά με μυριάδες σινεφιλικές αναφορές, που απευθύνονται σε περισσότερο ή λιγότερο μυημένους της έβδομης τέχνης. Ο ίδιος φροντίζει, πάντως, να μη γίνει η ταινία του υπερβολικά περίπλοκη ή βαρυφορτωμένη, βοηθώντας τον θεατή ακόμη και με λεζάντες κάτω από τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, προκειμένου να είναι ξεκάθαρο για ποιους πρόκειται σε κάθε σκηνή. Αυτό, βέβαια, που κάνει το σύνολο να κυλάει «νεράκι» είναι το ανάλαφρο χιούμορ, ειδικά στα σημεία που αναδεικνύει τις τρέλες του Γκοντάρ, οι οποίες φέρνουν στα όρια της αποπληξίας κάποιους από τους συνεργάτες του.
Στο νησί του Αμρουμ ★★★½
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2025), 93΄
Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν
Ερμηνείες: Γιάσπερ Μπίλερμπεκ, Νταϊάν Κρούγκερ
Ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού Φατίχ Ακίν βουτάει στη δύσκολη ιστορία της πατρίδας του μέσα από ένα τρυφερό φιλμ ενηλικίωσης. Βρισκόμαστε στην άνοιξη του 1945, μερικούς μόνο μήνες πριν από τη συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας. Ο 12χρονος Νάνινγκ περνάει τον καιρό του ειρηνικά μαζί με τη μητέρα του στο απομονωμένο νησάκι Αμρουμ, στα βόρεια της χώρας. Καθώς οι δυο τους περιμένουν την επιστροφή του αξιωματικού πατέρα από το μέτωπο, εκείνη εκφράζει την επιθυμία για ψωμί με μέλι και βούτυρο, ωστόσο πλέον τα τρόφιμα σπανίζουν, οπότε ο μικρός ξεκινά μια δική του μικρή «εκστρατεία» προκειμένου να της τα βρει.
Βασισμένο σε αυτοβιογραφικά στοιχεία του φίλου και συν-σεναριογράφου του Χαρκ Μπομ, το φιλμ του Ακίν επιχειρεί να σκιαγραφήσει την κατάσταση που επικρατεί στη Γερμανία κοντά στο τέλος του πολέμου. Φυσικά, το σχεδόν ειδυλλιακό Αμρουμ (θεωρητικά) δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα, ωστόσο εδώ λειτουργεί σαν σμίκρυνση μια χώρας ηθικά και υλικά κατεστραμμένης. Γεννημένος το 1933, χρονιά της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία, ο μικρός Νάνινγκ, που ξαφνικά θα βρεθεί μπροστά στο βάρος της Ιστορίας –προοικονομώντας το αίσθημα ενοχής που βαραίνει ακόμη και σήμερα τους Γερμανούς– φτάνει στις δύσκολες αλήθειες μέσα από ένα παιδικό κυνήγι θησαυρού. Αυτό περιλαμβάνει προφανώς χιουμοριστικές πινελιές, αλλά και μερικούς εύστοχους συμβολισμούς-παραλληλισμούς όπως αυτός της Γερμανίας με την ιστορία του «Μόμπι Ντικ» ή το κυνήγι της φώκιας, όπου ο Νάνινγκ έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον φόνο.
Σκοτώστε τον τζόκεϊ ★★½
ΔΡΑΜΑ (2024), 96΄
Σκηνοθεσία: Λουίς Ορτέγκα
Ερμηνείες: Ναουέλ Πέρεζ Μπισκαγιάρ, Ούρσουλα Κορμπέρο
Μια πραγματικά ασυνήθιστη ταινία μάς έρχεται διά χειρός του Αργεντίνου κινηματογραφιστή Λουίς Ορτέγκα. Πρωταγωνιστής εδώ είναι ένας επιτυχημένος τζόκεϊ (Ναουέλ Πέρεζ Μπισκαγιάρ), ο οποίος ωστόσο έχει βυθιστεί πια στις καταχρήσεις, αλλά και στα δίχτυα του μαφιόζου χρηματοδότη του – παράλληλα η σύντροφός του (Ούρσουλα Κορμπέρο), επίσης διάσημη τζόκεϊ, ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Ο αγώνας που θα τον ξελάσπωνε τον αφήνει τελικά με έναν σοβαρό τραυματισμό· όταν θα ξυπνήσει από το κώμα νιώθει πια εντελώς διαφορετικός καθώς αρχίζει να μεταμορφώνεται σε… γυναίκα. Με πλοκή που είναι δύσκολο να περιγραφεί με ακρίβεια και ιδιαίτερη αισθητική, το φιλμ του Ορτέγκα συγγενεύει κάπως με το (πολύ ανώτερο) «Emilia Perez», ενώ αντλεί φανερά την έμπνευσή του και από το σινεμά του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Αυτό που ξεδιπλώνεται στην οθόνη, κάπου ανάμεσα στην παρατήρηση της έμφυλης ταυτότητας και στην παρανοϊκή εξτραβαγκάνζα, είναι σίγουρα ενδιαφέρον αλλά και χαρακτηριστικά ανοικονόμητο.
Επιχείρηση Καμπούλ ★★½
ΘΡΙΛΕΡ (2025), 112΄
Σκηνοθεσία: Μαρτέν Μπουρμπουλόν
Ερμηνείες: Ρόσντι Ζεμ, Λίνα Κούντρι
Ενα αγωνιώδες θρίλερ μάς ταξιδεύει στην ταραγμένη Καμπούλ τον Αύγουστο του 2021, καθώς οι αμερικανικές δυνάμεις ετοιμάζονται να αποσυρθούν από το Αφγανιστάν και οι Ταλιμπάν καταλαμβάνουν εκ νέου την πρωτεύουσα. Με την πόλη να βυθίζεται στο χάος, χιλιάδες Αφγανοί συρρέουν σε ένα από τα τελευταία ασφαλή καταφύγια: τη γαλλική πρεσβεία. Εκεί ο διοικητής Μοχάμεντ Μπίντα (Ρόσντι Ζεμ) και η επίλεκτη ομάδα του θα προσπαθήσουν να οργανώσουν τη φυγάδευσή τους, με τη βοήθεια μιας νεαρής Γαλλοαφγανής (Λίνα Κούντρι). Το φιλμ του Μαρτέν Μπουρμπουλόν ευτυχεί να έχει στους πρωταγωνιστικούς ρόλους δύο πολύ καλούς ηθοποιούς, οι οποίοι δίνουν ανθρώπινο χαρακτήρα στους ήρωές τους. Γύρω τους, πάντως, εκτυλίσσεται ένα απερίγραπτο δράμα, γεμάτο ένταση και απρόοπτα, το οποίο μπορεί ενίοτε να υπερφορτώσει τον θεατή.
