Είναι αρκετή η επιστροφή του κ. Παμπορίδη στον ΔΗΣΥ για να αποκτήσει το κόμμα τη χαμένη του αξιοπιστία; Εύλογο το ερώτημα, αφού αναπόφευκτα οδηγεί σε σωρεία συνειρμών που φέρνουν στην επιφάνεια την απροθυμία που επέδειξε το κόμμα για δημόσια αυτοκριτική ως ελάχιστη ένδειξη γνώσης και επίγνωσης των λαθών που το οδήγησαν στη σημερινή του κρίση. Μια κρίση που οφείλεται στον τρόπο που πολιτεύεται, αφού μοιάζει να άγεται και να φέρεται από την απουσία πλάνου, τη μη ξεκάθαρη και στιβαρή πολιτική θέση, την έλλειψη τόλμης και καθαρής πολιτικής ταυτότητας και την αδυναμία παραγωγής πολιτικής και εκφοράς λόγου ουσίας ως αντίβαρο στην αβάσταχτη επιδερμικότητα της εικόνας. Την ίδια ώρα, τα αλληλοσυγκρουόμενα στρατόπεδα που υπάρχουν εντός του κόμματος και τα οποία σε συνδυασμό με την αδυναμία της ηγεσίας να τα διαχειριστεί, έχουν σαν αποτέλεσμα τον αλληθωρισμό του ΔΗΣΥ, που περιορίζει την ορατότητα προς ένα δρόμο που να οδηγεί μακριά από τις γκρίζες ζώνες του λαϊκισμού.

Είναι λοιπόν η επιστροφή του κ. Παμπορίδη –ενός πολιτικού που είτε συμφωνεί κανείς μαζί του είτε όχι, δύσκολα αμφισβητεί την πολιτική του τόλμη και την προσήλωσή του στην ουσία– αρκετή για να πετύχει αυτό που εκείνος προσδοκά; Και τι προσδοκά; «Να αναδειχθεί ξανά ο Συναγερμός ως ηγέτιδα πολιτική δύναμη του τόπου για το καλό της χώρας», αλλά και να «βοηθήσει ώστε να εστιάσουμε ξανά στην πολιτική ουσία με καθαρές θέσεις και ιδεολογικό στίγμα και να φύγουμε από τις προσωπικές ατζέντες και τη θεοποίηση της εικόνας που αποπροσανατολίζουν από την αληθινή πολιτική». Είναι λοιπόν κάτι τέτοιο εφικτό ή μήπως η απομάκρυνση του ΔΗΣΥ από τις αρχές στις οποίες οικοδομήθηκε και η «προσαρμογή» του στην επιδερμικότητα της «εικονικής» πραγματικότητας δεν αναστρέφεται; Δεν γνωρίζω την απάντηση ούτε και μπορώ να την προβλέψω, δεδομένου ότι εδώ βρισκόμαστε ενώπιον μιας ανατροπής. Και όταν μιλώ για ανατροπή ξεκαθαρίζω πως δεν ενστερνίζομαι την απλουστευμένη ερμηνεία που θέλει τον κ. Παμπορίδη να παρουσιάζεται ασυνεπής προς τη σκληρή κριτική που άσκησε στον ΔΗΣΥ τα τελευταία χρόνια.

Αυτοί οι ισχυρισμοί που προφανώς θα παρελάσουν στην προεκλογική, ότι δηλαδή «άλλα έλεγε ο κ. Παμπορίδης και άλλα πράττει» ανήκουν σε μια κοντόφθαλμη ανάγνωση της επιστροφής του που εξυπηρετεί όσους εσκεμμένα απευθύνονται στο θυμικό του κόσμου με στόχο να παραμείνει η σκέψη του χωρίς μπούσουλα. Η ανατροπή, λοιπόν, έγκειται στο ότι επιστρέφει στον ΔΗΣΥ και ταυτόχρονα στο πολιτικό προσκήνιο ένας πολιτικός που αποδεδειγμένα μπορεί να προκαλέσει την ανύψωση του πήχη της πολιτικής εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκεται.

Και μια τέτοια επιστροφή δεν μπορεί παρά να διανοίγει ευοίωνες προοπτικές όχι μόνο για το μέλλον του ΔΗΣΥ αλλά και της ίδιας της πολιτικής ζωής του τόπου, η οποία επείγεται να απεγκλωβιστεί από την πολιτική της εικόνας, την απουσία βάθους σκέψης και τους κάθε λογής νεοεμφανιζόμενους «σωτήρες». Και ίσως ο μόνος τρόπος πλέον να συμβεί κάτι τέτοιο είναι με την επιστροφή πολιτικών που έχουν αποδείξει με έργο και καθαρές θέσεις τη σοβαρότητά τους. Ο κ. Παμπορίδης ανήκει σ’ αυτήν τη φτιαξιά πολιτικών που τολμούν να τα βάλουν με κατεστημένα προτάσσοντας το δημόσιο συμφέρον, που δεν μετρούν το προσωπικό κόστος και δεν κάνουν εκπτώσεις προκειμένου να ανελιχθούν. Το ότι άσκησε σκληρότατη κριτική στον ΔΗΣΥ και υπήρξε από τους ελάχιστους –αν όχι ο μόνος– που ευθαρσώς κατέδειξε δημόσια την εκτροπή του κόμματος από τις βασικές του αρχές, είναι ακόμα ένας λόγος να τον πιστώσει κανείς με ειλικρίνεια αντί να του καταλογίζει φαινομενικές «ασυνέπειες». Διότι ακριβώς επειδή τόλμησε να διαχωρίσει δημόσια τη θέση του από τη διολίσθηση του κόμματος, σήμερα δικαιούται και με το παραπάνω αυτή την «επιστροφή», αφού επί της ουσίας δεν ήταν ποτέ εκείνος που έφυγε από τον ΔΗΣΥ –με τη σιωπή ή την ανοχή του– ήταν ο ΔΗΣΥ που έφυγε από τον εαυτό του.

elenixenou11@gmail.com