Μία αγριόγατα της Ταϊλάνδης, θεωρούμενη εδώ και καιρό εξαφανισμένη ως είδος, επανεμφανίστηκε τριάντα χρόνια μετά την τελευταία καταγραφή της, ανακοίνωσαν οι αρχές προστασίας της φύσης.

Οι πλατυκέφαλες αγριόγατες, μεταξύ των σπανιότερων και πλέον απειλούμενων αιλουροειδών στον πλανήτη, ενδημούν στη Νοτιοανατολική Ασία και απειλούνται με εξαφάνιση λόγω της συρρίκνωσης των οικοσυστημάτων τους.

Η αγριόγατα, μεγέθους οικόσιτης γάτας και με χαρακτηριστικά ολοστρόγγυλα μάτια, καταγράφηκε για τελευταία φορά στην Ταϊλάνδη το 1995.

Ωστόσο, σύμφωνα με το Υπουργείο Εθνικών Πάρκων και Αγριας Ζωής της χώρας και την οργάνωση Panthera για την προστασία των άγριων αιλουροειδών, μια έρευνα που ξεκίνησε πέρυσι, με τη χρήση φωτογραφικών παγίδων στο Καταφύγιο Άγριας Ζωής Princess Sirindhorn στη νότια Ταϊλάνδη, κατέγραψε 29 νέες παρατηρήσεις – που, πάντως, δεν διευκρινίζεται σε πόσα άτομα του είδους αναλογούν.

«Η επανεμφάνιση είναι συναρπαστική, πλην όμως και ανησυχητική», σημειώνει ο κτηνίατρος και ερευνητής Κασέτ Σουτάσα του πανεπιστημίου Kasetsart, προσθέτοντας πως λόγω του κατακερματισμού του οικοσυστήματος του, το ζώο ζει ολοένα και πιο «απομονωμένο».

Ωστόσο, τα ευρήματα υποδηλώνουν μια σχετικά υψηλή συγκέντρωση του είδους, δήλωσε ο Ραταπάν Παταναρανγκσάν, διευθυντής του προγράμματος προστασίας Panthera.

Το βίντεο περιλάμβανε μια θηλυκή αγριόγατα και το μικρό της – ένα σπάνιο και αισιόδοξο δείγμα για είδος που συνήθως γεννά μόνο ένα μικρό τη φορά.

Νυκτόβια και αθέατη, η συγκεκριμένη αγριόγατα ζει σε υγρότοπους με πυκνή βλάστηση και μαγκρόβια γλυκού νερού, περιβάλλοντα δύσκολα προσβάσιμα στους επιστήμονες.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης εκτιμά ότι περίπου 2.500 ενήλικες γάτες τους είδους έχουν απομείνει στην άγρια φύση, κατατάσσοντας το είδος στην κατηγορία του απειλούμενου. Στην Ταϊλάνδη εδώ και χρόνια ήταν καταχωρημένο ως «πιθανώς εξαφανισμένο».

Τα τυρφώδη δάση της Ταϊλάνδης έχουν υποστεί σοβαρό κατακερματισμό, κυρίως λόγω της αλλαγής χρήσης της γης και της εξάπλωσης της γεωργίας. Το είδος απειλείται επίσης από ασθένειες που μεταδίδονται από κατοικίδια ζώα.

Αν και η ανακάλυψη αυτή είναι λόγος αισιοδοξίας, αποτελεί μόνο μια «αρχή» για μελλοντικές προσπάθειες προστασίας, λέει ο Κασέτ.

«Αυτό που έπεται, είναι πιο σημαντικό: πώς να τους επιτρέψουμε να ζουν μαζί μας με βιώσιμο τρόπο, χωρίς να απειλούνται».