Πριν από δέκα χρόνια και κάτι γύρισα την πρώτη μου ταινία, με τίτλο «Ήμισυ». Η ταινία πραγματεύεται τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης μέσα από την εμπειρία μιας νεαρής εικαστικού. Βλέποντας την ταινία ξανά σήμερα, μπορεί μεν να διακατέχεται από μια φοιτητική υφή στο επίπεδο της παραγωγής, αλλά προσφέρει μια κριτική της κυπριακής κοινωνίας, η οποία, δέκα χρόνια μετά, εξακολουθεί να είναι τρομακτικά επίκαιρη, όπως φάνηκε από τον κοινωνικοπολιτικό παροξυσμό γύρω από το έργο του Γιώργου Γαβριήλ.
