«Ο πρόεδρος Τραμπ είναι ο πρόεδρος της ειρήνης», επιμένει να διαμηνύει –εδώ και μήνες– ο Λευκός Οίκος. «Ως πρόεδρος, μεσολάβησε για την ειρήνη μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, Καμπότζης και Ταϊλάνδης, Ισραήλ και Ιράν, Ρουάντας και Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, Ινδίας και Πακιστάν, Αιγύπτου και Αιθιοπίας, Σερβίας και Κοσόβου, καθώς και μέσα από τις Συμφωνίες του Αβραάμ», εξηγεί στην ίδια ανακοίνωση (της 8ης Αυγούστου του 2025) η αμερικανική προεδρία, προκειμένου να δικαιολογήσει αυτόν τον τίτλο του ειρηνιστή προέδρου που υποτίθεται ότι διαφοροποιεί τον Τραμπ από τους φερόμενους ως πολεμοχαρείς (Δημοκρατικούς) προκατόχους του.

THE PEACE PRESIDENT. pic.twitter.com/bq3nMvuiSd

— The White House (@WhiteHouse) October 9, 2025

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, η κυβέρνηση του Πακιστάν, ο πρωθυπουργός της Καμπότζης και ο πρόεδρος της Γκαμπόν, μεταξύ άλλων, προφανώς είχαν την ίδια άποψη και γι’ αυτό βγήκαν δημόσια και ζήτησαν να δοθεί στον Τραμπ το Νόμπελ Ειρήνης. Ο πρόεδρος της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, τιμώντας τον Τραμπ με το βραβείο ειρήνης της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, ένα βραβείο (υποκατάστατο του Νόμπελ;) το οποίο προφανώς δημιουργήθηκε ειδικά για τον Αμερικανό πρόεδρο αφού δεν προϋπήρχε και ενδεχομένως να μην ξαναϋπάρξει.

«Εχω σταματήσει έξι πολέμους, κατά μέσο όρο περίπου έναν πόλεμο το μήνα», δήλωνε ο ίδιος ο Τραμπ κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Σκωτία τον περασμένο Ιούλιο.

«Σήμερα είναι μια ιστορική μέρα για την ειρήνη […] Δεν μιλάω μόνο για τη Γάζα […] αλλά για την αιώνια ειρήνη στη Μέση Ανατολή», δήλωνε τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν παρουσίασε το σχέδιο των 20 σημείων για την ειρήνευση στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ λίγες ημέρες αργότερα, στις αρχές Οκτωβρίου, θα έβαζε την υπογραφή του στην επονομαζόμενη «Διακήρυξη Τραμπ για τη Διαρκή Ειρήνη και Ευημερία», η οποία όμως απέκλινε από το σχέδιο των 20 σημείων.

Ο Ντόναλντ Τραμπ τελικώς δεν πήρε το Νόμπελ Ειρήνης το 2025, όπως επιθυμούσε. Οι υποστηρικτές του θεωρούν ότι αδικήθηκε και οι επικριτές του ότι δεν το άξιζε.

Ο πόλεμος μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Δημοκρατίας του Αρτσάχ (επισήμως όχι Αρμενίας) είχε τελειώσει προ πολλού, με τη νίκη των Αζέρων· δεν τον τελείωσε ο Τραμπ. Η Σερβία και το Κόσοβο από την άλλη πλευρά, δεν ήταν καν πια σε πόλεμο. Η Αιθιοπία και η Αίγυπτος «συγκρούονται» μεν για το επονομαζόμενο Μεγάλο Φράγμα της Αναγέννησης (GERD), το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα της Αφρικής το οποίο οι Αιγύπτιοι καταγγέλλουν ότι μειώνει τη ροή των υδάτων του Νείλου που φτάνουν στη δική τους πλευρά, όμως ούτε κι αυτές ήταν σε πόλεμο. Αλλά και στα άλλα μέτωπα, όπου φέρεται να επήλθε «ειρήνευση» όπως αναφέρει στις ανακοινώσεις του ο Λευκός Οίκος, αυτό που επιτεύχθηκε στην πραγματικότητα ήταν εύθραυστες εκεχειρίες, άλλες από τις οποίες έχουν εν τω μεταξύ ήδη παραβιαστεί (μεταξύ Ταϊλάνδης και Καμπότζης, Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό και Ρουάντας/M23) κι άλλες από τις οποίες είναι πολύ πιθανό να παραβιαστούν τους προσεχείς μήνες.

Επειτα από τη συνάντηση που είχε προ ημερών στις ΗΠΑ με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπ. Νετανιάχου, ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να πραγματοποιηθούν νέα ισραηλινά στρατιωτικά πλήγματα κατά του Ιράν μέσα στο 2026, τα οποία θα έχουν μάλιστα και τη στήριξη των ΗΠΑ. Πρόκειται, άλλωστε, για ένα ενδεχόμενο το οποίο συζητείται ευρέως εδώ και καιρό στη Μέση Ανατολή. Επί της ουσίας, ο Ντ. Τραμπ παραδέχθηκε ότι η «ειρήνη» που υποτίθεται ότι έφερε έπειτα από τα αμερικανοϊσραηλινά στρατιωτικά πλήγματα του περασμένου Ιουνίου κατά των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων (βλ. επιχείρηση «Σφυρί του Μεσονυκτίου») δεν έχει επιλύσει δύο βασικά προβλήματα τα οποία παραμένουν: εκείνο του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος (το οποίο η αμερικανική ηγεσία ισχυριζόταν ότι εξάλειψε, αλλά τώρα επικαλείται εκ νέου ως απειλή) και εκείνο των ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων. Αντιδρώντας, η ιρανική ηγεσία προειδοποίησε πάντως με «σκληρά αντίποινα» εάν δεχθεί επίθεση από τις ΗΠΑ ή το Ισραήλ.

Οσο για την εκεχειρία στη Γάζα, εκείνη μπαίνει πια στην πιο δύσκολη κι εύφλεκτη δεύτερη φάση της, μια φάση που περιλαμβάνει αγκάθια όπως είναι εκείνα του αφοπλισμού της Χαμάς και της ανάπτυξης ξένων δυνάμεων στον παράκτιο παλαιστινιακό θύλακα. Συγκεκριμένα σε σχέση με τη Γάζα, το καταριανό ειδησεογραφικό δίκτυο Al Jazeera καταγγέλλει, επικαλούμενο πηγές της Χαμάς, ότι περισσότεροι από 410 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί εκεί από ισραηλινά πυρά μετά τον Οκτώβριο, παρά την εκεχειρία, ενώ οι τραυματίες Παλαιστίνιοι φέρεται να ξεπέρασαν τους 1.100 κατά την ίδια περίοδο, πάντοτε σύμφωνα με το Al Jazeera.

Η χρονιά που φεύγει δεν θα μείνει στην ιστορία για τις εκεχειρίες της, αλλά για τις συγκρούσεις και τις επιθέσεις που σημειώθηκαν κατά τη διάρκειά της, αρκετές από τις οποίες ήταν πρωτοφανείς.

Οι αμερικανοϊσραηλινοί βομβαρδισμοί εντός των ιρανικών συνόρων, το ισραηλινό πλήγμα κατά της Χαμάς στην Ντόχα του Κατάρ, τα αμερικανικά πλήγματα κατά της Βενεζουέλας (που ξεκίνησαν από τη θάλασσα και πλέον μεταφέρονται κατά στόχων στην ξηρά), η αναγνώριση της Σομαλιλάνδης από το Ισραήλ (ενάντια στη Σομαλία όπου όμως διατηρεί στρατιωτική βάση η Τουρκία του Ερντογάν), η σύγκρουση Σαουδικής Αραβίας και Εμιράτων με φόντο την Υεμένη, τα «ενισχυμένα» στρατιωτικά γυμνάσια των Κινέζων γύρω από την Ταϊβάν, τα ρωσικά drones πάνω από την Ευρώπη, η ανταλλαγή πυρών ανάμεσα σε δύο πυρηνικές δυνάμεις όπως είναι η Ινδία και το Πακιστάν, οι ουκ ολίγες ανοιχτές πληγές (σε Σουδάν, Συρία, Λίβανο, Γάζα, Λιβύη κ.ά.) και, κυρίως, ο πόλεμος στην Ουκρανία που συνεχίζεται κλονίζοντας πια όχι μόνο τις ευρωρωσικές αλλά και τις διατλαντικές σχέσεις… είναι εξελίξεις που έχουν ναρκοθετήσει τη διεθνή σκακιέρα ενόψει 2026.

Συνολικά τη χρονιά που φεύγει περίπου 831 εκατομμύρια άνθρωποι (ένας στους έξι) βρέθηκαν εκτεθειμένοι σε συρράξεις παγκοσμίως, ενώ όσοι ζουν εκτοπισμένοι ξεπέρασαν τους 117 εκατομμύρια. Μαζί με την ένταση που ανεβαίνει, ανέβηκαν όμως και οι αμυντικές δαπάνες που εκτοξεύθηκαν σε νέο ιστορικό υψηλό, αγγίζοντας τα 2,7 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2024, και που, εάν οι τρέχουσες τάσεις εξακολουθήσουν, θα έχουν ξεπεράσει τα 5 τρισ. ή ακόμη και τα 6 τρισ. δολ. έως το 2035 (σύμφωνα με τις σχετικές εκτιμήσεις του ΟΗΕ).